Tweede Kamer der Staten-Generaal
Vergaderjaar 1994-1995
Aanhangsel van de Handelingen

Vragen gesteld door de leden der Kamer, met de daarop door de
regering gegeven antwoorden

452

Aanvullende vragen van het lid
Adelmund (PvdA) over de
vermoeidheidsziekte ME. (ingezonden
26 januari 1995)

1
Is Myalgische Encephalomyelitis (ME)
een erkende ziekte ? Is deze ziekte
opgenomen in de internationale
ziekteclassificatie van de Wereld
Gezondheidsorganisatie ?

2
Moeten keuringsartsen de diagnose
ME duidelijk stellen, zodat een patient
die arbeidsongeschikt is door deze
ziekte, in aanmerking kan komen voor
een WAO-uitkering ?

3
Hoe is op dit moment de
keuringspraktijk met betrekking tot
patienten met deze ziekte?

Toelichting:
Deze vragen dienen ter aanvulling op
de eerdere vragen ter zake van het lid
Rosenmoller, ingezonden 23 januari
1995.


Antwoord

Antwoord van staatssecretaris
Linschoten (Sociale Zaken en
Werkgelegenheid), mede namens de
minister van Volksgezondheid,
Welzijn en Sport. (Ontvangen 14
februari 1995)

1
ME is opgenomen in de
internationals ziekte classificatie van
de Wereld Gezondheidsorganisatie
(WHO). Alle lidstaten van de WHO
zijn hieraan gebonden. Dat geldt dus
ook voor Nederiand. ME is voor
Nederiand dan ook een erkende
ziekte.

2
Allereerst wordt opgemerkt dat het
stellen van een diagnose niet de
primaire taak van verzekeringsartsen
is. Het stellen van een diagnose is de
primaire taak van behandelend
artsen. De primaire taak van
verzekeringsartsen is on
beargumenteerd vast te stellen wat
een verzekerde met
gezondheidsproblemen nog zou
kunnen doen.
Een tweede opmerking is dat de AAW
en de WAO geen ziekte verzekeren
maar de financiele gevoigen van
langdurige arbeidsongeschiktheid als
gevolg van ziekte of gebreken.
Een derde opmerking is dat mensen
bij dezelfde diagnose vaak tot totaal
verschillende prestaties in staat
blijken. Als er een diagnose gesteld
is, impliceert dat dus allerminst dat er
ook arbeidsongeschiktheid in de zin
van de AAW en de WAO bestaat. Voor
het maken van aanspraken op de
AAW en de WAO is het niet nodig dat
er lichamelijke afwijkingen
aangetoond zijn. Op 25 januari 1995
heeft het TICA bij mededeling
M 95.02 de bedrijfsverenigingen hier
nog eens op geattendeerd.
Zoals uit het vorenstaande moge
blijken heeft een diagnose dus maar
een betrekkelijke betekenis voor de
verzekeringsgeneeskundige
beoordeling.

3
Zoais vermeld in het antwoord op
vraag 2 is het de primaire taak van
verzekeringsartsen om
beargumenteerd vast te stellen wat
een verzekerde met zijn
gezondheidsproblemen nog zou
kunnen doen.
In de artikelen 5 van de AAW en 18
van de WAO is het
arbeidsongeschiktheidscriterium
opgenomen. Bepaald is dat de
arbeidsongeschiktheid een
rechtstreeks en objectief medisch
vast te stellen gevolg van ziekte of
gebreken dient te zijn. Dit impliceert
dat het niet voldoende is dat
verzekeringsartsen constateren dat
verzekerden vanwege hun klachten
een bepaald onvermogen ervaren,
maar dat zij daar een professioneel
oordeel over dienen te formuleren.
De kern van het probleem is dat er
door sommigen van wordt uitgegaan
dat het stellen van een diagnose ME
leidt tot het verkrijgen van een
AAW/\NAO-uitkering. Maar, zoals ook
uit het antwoord op vraag 2 blijkt, is
voor de verzekeringsgeneeskundige
de diagnose niet het meest relevant.
Het gaat er in alle gevallen om dat de
verzekeringsarts een gemotiveerde
beschrijving geeft van de mate
waarin een belanghebbende nog tot
bepaaide activiteiten in staat te
achten is.

51U9202
ISSN 0921 - 7398
Sdu Uitgeverij Plantijnstraat
's-Gravenhage 1995

Tweede Kamer, vergaderjaar 1994-1995, Aanhangsel     921